زن جوانی با مانتو بلند سیاه و روسری معمولی، هنگامی که در بازار لباس‌فروشی زلال در شهر مزارشریف، مشغول خرید بود، مورد توجه ماموران امر به معروف طالبان قرار گرفت که از آن ناحیه می‌گذشتند.

ماموران بلافاصله به جان زن بینوا افتادند و چنان با شلاق به سر و صورت و دست و پای او کوبیدند که صدای فریادش بازار را پر کرد. جرم این زن فقط این بود که صورتش را با روبنده یا برقع نپوشانده بود، وگرنه لباس او همان مانتو بلند سیاهی بود که باب میل طالبان است.

یکی از مخاطبان ایندیپندنت فارسی، به شرط فاش نشدن نامش، این روایت را که خود او در مرکز شهر مزارشریف به چشم دیده است، با ما شریک شده است.

او می‌گوید که طالبان حدود ۱۰ روز پیش، دو زن دیگر را به جرم نداشتن حجاب موردنظر طالبان، ضمن اینکه در انظار عمومی شلاق زدند و به باد دشنام و ناسزا گرفتند، در عقب خودرو رنجر پلیس سوار کردند و برای «عبرت برای دیگر زنان»، در سطح شهر گرداندند.

 او تصریح می‌کند: «مردم شاهدند، مردم می‌بینند که طالبان با زنان چه کار می‌کنند، اما هیچ کسی جرات اعتراض یا دست کم تصویربرداری از این حوادث را ندارد. همه می‌دانند که افتادن به دست ماموران طالبان همان است و مرگ تدریجی همان.»

منابع خبری در شهر مزارشریف، از تشدید سختگیری‌های طالبان در یک ماه اخیر در مورد حجاب زنان، ریش مردان، و حاضر شدن مردان در نمازهای جماعت، خبر می‌دهند.

یک منبع دیگر به ایندیپندنت فارسی گفت که طالبان اخیرا حتی ماسک طبی را بر صورت زنان در حکم حجاب و برای پوشاندن صورت، قبول ندارند. او گفت:«طالبان اصرار دارند که همه زنان یا برقع بپوشند، یا روبند پارچه‌‌ای با رنگ تیره بر چهره ببندند.»

خبرهای تشدید سختگیری‌های طالبان در زمینه حجاب اجباری برای زنان، هر روز از گوشه‌و‌کنار افغانستان به گوش می‌رسد. روز سه‌شنبه، ۲۹ شهریور (۲۰ سپتامبر)، یکی از شهروندان کابل ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای طالبان در ورودی باغ چهلستون که یک محل تفریحی عمومی در شهر کابل است، ایستاده‌اند و زنانی را که حجاب مطابق میل طالبان ندارند، شلاق می‌زنند و سوار خودرو پلیس می‌کنند و با خود می‌برند.

این کاربر می‌گوید که هیچ معلوم نیست این زنان را که بازداشت کرده‌اند، به کجا منتقل می‌کنند و چه بر سر آن‌ها می‌آورند. 

علاوه بر این ویدیو، ویدیوی دیگری از دانشگاه بامیان نیز در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که محتسبان امر به معروف طالبان را در حال بررسی پوشش دختران دانشجو نشان می‌دهد. 

در شهر مزارشریف، هرچند هنوز دختران تا پیش از دوره دبیرستان به مدرسه می‌روند و آموزگاران زن نیز در مدارس ابتدایی به کارشان ادامه می‌دهند، همه ملزم به پوشیدن لباس گشاد و بلند سیاه و روبند پارچه‌ای‌اند.

یکی از آموزگاران یک دبستان دخترانه در شهر مزارشریف با ارسال تصاویری از کلاس درسی دختران به ایندیپندنت فارسی، گفت که در آن مدرسه دخترانه، در حالیکه هیچ مردی وجود ندارد، دانش‌آموزان و آموزگاران همیشه روبند بر چهره دارند، «زیرا این ترس به شدت وجود دارد که هر آن گروهی از طالبان برای نظارت به مدرسه بیایند».

در باور طالبانی، بیرون رفتن زنان از خانه، عیب و معضلی اجتماعی محسوب می‌شود و باید به هر ترتیبی، جلو خروج زنان از خانه‌ها گرفته شود. منع کار و فعالیت اجتماعی زنان، منع ادامه تحصیل دبیرستانی دختران نوجوان، و صدها ممنوعیت دیگر برای زنان، در نهایت با همین هدف انجام می‌شود که راه‌های بیرون رفتن زنان از خانه و حضور آنان در جامعه مسدود شود.

ذهن مردسالار و افراطی طالبان، زنان را عامل تحریک مردان و در نتیجه، وسیله‌ بروز شر و فتنه می‌شناسد و به همین دلیل، این گروه بخش بزرگی از توان، فرصت، و بودجه‌اش را برای کنترل زنان و تحکیم «امر به معروف و نهی از منکر» صرف می‌کند.

اما تنها زنان نیستند که زیر چکمه‌های افراط‌گرایی طالبان له می‌شوند، بلکه مردان هم در افغانستان از فشارها و دستورهای سختگیرانه این گروه در امان نمانده‌اند.

منبع خبری ایندیپندنت فارسی در مزارشریف می‌گوید که طالبان اخیرا فشارهای بیشتری به مردان وارد می‌کنند تا ریش بلند و لباس محلی باب میل طالبان داشته باشند. این منبع می‌افزاید که طالبان همچنین مردان را به دلیل شرکت نکردن در نماز جماعت، شلاق می‌زنند.

یک منبع دیگر در مزارشریف نیز به شرط فاش نشدن نامش، می‌گوید که طالبان حین نماز ظهر و عصر، بازارها را کنترل می‌کنند و مغازه‌دارانی را که فروشگاهشان باز است و در نماز شرکت نکرده‌اند، مجازات می‌کنند.

او می‌گوید: «دو روز قبل تا به نماز جماعت رفتیم و برگشتیم، طالبان یکی از همسایه‌های ما را که در هنگام نماز در مغازه‌اش بوده، به شدت شلاق زده بودند و مغازه‌اش را نیز برای یک هفته پلمپ کرده بودند.»

این رفتارهای طالبان با مردم، بر اساس هیچ قانون نوشته شده‌ای صورت نمی‌گیرد. اغلب دستورهای فرماندهان و سران طالبان، بر بنیاد تعبیرها و تفسیرهای شخصی آنان از اصول اسلامی صادر می‌شود و سربازان طالبان نیز طبق باور و اعتقادات شخصی‌ خود، این دستورها را عملی می‌کنند.

آنچه امروز از کابل، بلخ، بامیان، هرات، فراه و دیگر شهرهای افغانستان در مورد دستورهای افراط‌گرایانه طالبان بر زنان و مردان به گوش می‌رسد، دقیقا شبیه همان رفتاری است که طالبان ۲۱ سال پیش، در دور نخست حکمروایی‌شان، بر مردم اعمال می‌کردند.

هرچند این گروه ادعای تغییر در رویه و رفتارشان را سنگ‌بنای رسیدن به توافق با جامعه جهانی قرار دادند و از آن بهره بردند، در یک سال گذشته آرام آرام دوباره به همان نقطه‌ای برگشته‌اند که باورها و رفتارهای ۲۰ سال پیش آنان بود و از منع آموزش دختران نوجوان تا منع اجازه کار و فعالیت زنان، حجاب اجباری، و تحمیل ریش و لباس محلی بر مردان، همه را یک به یک عملی می‌کنند.